Van Sedona naar Tusayan Grand Canyon

Zo we hebben weer internet in de lobby van het hotel van Las Vegas dus even de blog bijwerken.

In Phoenix zijn we bij mijn zus Meiny geweest die al weer 25 jaar in de USA woont met haar man en kids. Het was erg heet in Phoenix zodat we veel binnen gebleven zijn.  Het huis was typisch Amerikaans van bouw maar Nederlands ingericht. Het is ook 1 van de weinige huizen met zonnepanelen op het dak en isolatie glas. De panelen leveren de stroom voor de airco die je wel erg hard nodig hebt want 45 graden is een leuke temperatuur om te beginnen met de barbeque hier.


Op weg van Phoenix naar Sedona was het ook zeker nog 40 graden buiten en in de bergen maakten we een regenbui mee die deed denken aan de zondvloed zoveel water kwam er in korte tijd naar beneden. Het koelde daardoor wel heerlijk af. Toen we in Sedona aankwamen in de avond rond 20.00 was het afgekoeld tot zeker eeen lekkere 20 graden. Voor deze omgeving een zegen. Voor ons ook want de hitte zijn we niet op ingesteld.

Sedona red rocks

In Sedona de red rocks gezien vanaf het view point boven op de berg tegenover ons hotel. Heel apart rood gesteende in de hele omgeving. Men maakt kleurstoffen uit dit gesteende waarmee stoffen geverfd worden. Je kunt hier dan ook T-shirts kopen in de kleur van de rotsen.
de
's Avond laat in de outer space gegeten. Nu daar hebben we de slechtste koffie gehad van Amerika. Dat men dit durft te verkopen zegt veel over de Amerikaanse handelsgeest. Het eten was matig maar de aankleding heel leuk. Wij waren de aliens en de inrichting was buitenaards geinspireerd op Star Wars. Omdat we laat aankwamen en de dag er op naar de Grand Canyon rijden hebben we niet veel van de stad gezien die zeker de moeite waard is om bekeken te worden.

Op de route 66

Grand Canyon in Tusyan lokte maar lag wel even zo'n 480 km verder dus vroeg op en om 15.00 uur naar de
Canyon waar we met de National Park pas voor 25 USD met de auto in mochten. Nu een heel mooi stuk natuur onstaan door de eeuwen heen door de Colorado river die de canyon gemaakt heeft zoals deze nu is.

Grand Canyon view

Heel indrukwekkend dit wereldwonder waar Tessa en ik met de helicopter doorgevlogen zijn. Mijn eerste ervaring met de helicopter dus best spannend. Met de heli vlieg je dan door de canyon heen. De foto's zijn indrukwekkend en hier heb ik voor het eerst gefilmd want dat was zeker de moeite waard.

In de heli voor de Grand Canyon

Sanne en Jacqueline hebben het niet zo op vliegen dus die hebben de film gezien in het IMAX van National Geograpic. Op een heel groot scherm door de grand canyon heen. Dus die hadden ook een leuke ochtend.

Daarna zijn we doorgereden naar Las Vegas waarbij we nog een stuk van Route 66 hebben gereden. De dag er voor hadden we Williams al aangedaan.

Williams cafe in jaren 50 stijk aan de route 66

Een stadje met daarin nog een rustplek / cafe dat helemaal ingericht is zoals het in de jaren 50 was. Heel erg old fashion maar wel leuk. Ook dit stadje leeft van louter tourisme en de nostalige van Route 66. En natuurlijk komen wij daar ook naar kijken dus niet zeuren Klaas.

Voor het cafe in Williams

Jacqueline voor de Grand Canyon

Tessa en Sanne voor de Grand Canyon

Op weg naar Las Vegas ging de route weer door verschillende landschappen en bergen. Het blijft een bijzondere ervaring dat bij snelheden van 75 mijl je gewoon door vrachtwagens wordt ingehaald die berg af de zaak laten vallen tot hoge snelheid. Maar goed het vrachtverkeer mag deze snelheid rijden. En dat is voor ons Europeanen erg wennen. Een ander ding dat er wennen is het feit dat rechts inhalen hier heel normaal is. Hier geld het Keep in Lane systeem en dan is het rechts inhalen niet meer raar.

Ook grappig zijn de care pool stroken waar soms met een echte rijbaanscheiding alleen auto's op mogen met meer dan 1 persoon in de auto. Nu met 4 mogen wij regelmatig gebruik maken van deze priverijbaan. Want pas als het Europees druk is dan wordt deze rijbaan meer gebruikt door anderen dan ons :<).

Op weg naar Vegas gestopt bij een chauffeurstop waar een shop bij was en en eetgelegenheid voor in onze ogen vette hap. Niet gegeten maar wel vrachtwagens gekeken en chauffeurs gesproken.
Op de parkeerplaats stond een hele rij Peterbilts die allemaal gewoon de motor hadden draaien op idle voor de koeling ( het was dan ook 40+ hier) Mooie gelegenheid om eens te luisteren naar de motoren en de mannen.

Peterbilts voor het chauffeurscafe.

Meestal zat er een Cummins N14 in. De motor die ik niet thuis kon brengen qua geluid heb ik even de chauffeur gevraagd. Een Caterpilar was het volgens hem. Hij kwam in de het gebouw naar mij toe. Zijn collega's hadden gevraagd wie dat was en waarom ik naar de auto's keek en luisterde. Men bleek dus gevaarlijke stoffen te vervoeren. In ons praatje natuurlijk de uitleg gegeven en hij begon spontaan over de PACCAR MX. Zijn baas kocht nl altijd PACCAR produkten en men was bezig een deel van de vloot te vervangen en er zouden nu PACCAR MX motoren in komen. Natuurlijk kende hij alleen de folder data en wilde meer weten over betrouwbaarheid en DAF. Nu met de site van DAF in de hand kon hij eens lekker lezen. Leuke ontmoeting met de chauffeurs hier die eigenlijk niet zo anders zijn dan de Europesche mannen die ik ken.

Later meer over Las Vegas en de indrukken hier en natuurlijk ons bezoekje aan het andere wereldwonder de Hoover Dam. Nu eerst maar eens de dames wakker maken want het is tijd om op te staan hier ( 7.45)