Route 66 van Chicago naar Los Angeles Santa Monica Beach

Zo het zit er op. Chicago – Santa Monica Beach of te wel Route66 gereden. De BMW ingeleverd bij Eagle Rider met 3550 mijlen erbij op te teller. Voor de rekenaars dit is 5713 km gereden in 20 dagen. Dit is dus 285 km per dag of te wel elke dag Groningen – Maastricht.

Voor mij een droom die tot realiteit kon komen. Het kost een paar centen en 3 weken vrije dagen. Maar dan heb je ook dat gedaan wat je altijd al wilde doen. En ja, this is it. Op de vraag wil je het nog een keer doen. Jazeker maar dan met Jacqueline en als het niet anders kan met een auto. Maar dan wel een Ford Focus. De reis zelf was fantastisch. Het geeft je veel tijd tot nadenken en het levert veel emoties op die je dan alleen en dan met je vrouw mag proberen op te lossen. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik emotioneel gedreven ben. En die emotie kwam er dan ook uit op het end point van route66. Dan gaan de tranen de vrij val in en staan de mensen even raar te kijken. Totdat ik iemand op de achtergrond hoor zeggen. He just finished Route 66.

Dan de route van vandaag. Ik ben wat later begonnen als 7 uur omdat het vannacht wat laat geworden is. Ik heb om 2.00 uur s’nachts de wens van mijn vrouw vervuld en kaartjes gekocht voor Michael Buble. In Nederland was het toen vrijdag 10.00 uur in de ochtend. De route was maar 55 mijl lang en bracht mij terug op de Walk of Fame in Hollywood. Waar ik in 2010 ook met mijn gezin stond. Heb hem gereden tot Madame Tussauds en toen weer omgedraaid nadat ik iemand gevonden had voor het maken van de foto.

En dan gaat het naar het centrum van LA want daar was het oorspronkelijke end point van Route66. Die hard zoals ik ben moet ik ook daar geweest zijn en ook daar op de foto komen. De rit daarna toe is maar 13 mijl door het drukke stadsverkeer wat vergelijkbaar is met Amsterdam. Ook het verkeerbeeld dus goed opletten wie mij wil dood rijden. En nee dat is ze niet gelukt. De Amerikanen in grote steden hebben dezelfde rijstijl als in grote steden van Nederland. Veel van baan wisselen en net iets harder als mag. Dus pas je aan hun aan en alles komt goed. Van het end point in de stad gaat het na het end point op Santa Monica boulevard bij de Tourist Office. En ook daar natuurlijk op de foto geweest. Dan naar Santa Monica Pier. Daar mag je met de motor een stukje op maar niet tot het end point. Dus dat stuk gelopen en toen daar op de foto geweest en de shop eigenaar gesproken die daar het end point heeft opgericht en zich sterk maakt voor het behoud van Route66. En natuurlijk heb ik het end point shirt gekocht. Zonder kan je niet naar huis gaan he. Helemaal doorgelopen tot het einde van de pier en daar een foto laten maken met de Atlantische Oceaan als achtergrond. En dan komt het punt van afscheid nemen. Van Route66 en van de BMW. Dus Eagle Rider bezocht en de motor ingeleverd. De door de Peterbilt dealer gemaakte steun er weer aflaten halen en de formulieren invullen en tekenen. Dan de bagage er af en naast de motor. Op de foto mist nog een rugzak maar je ziet dat ik veel mee kon nemen dankzij de kofferset en de grote reistas die met spanbanden op de buddy voor de duo zat en mijn ruggensteun was voor 3 weken. Toch heeft de boxer 1200 cc het goed gedaan. Mijn eindverbruik over de route was 52,1 mijl per gallon en een gemiddelde snelheid van 46,2 mijl per uur. Wie weet komt er in Helmond ooit zo 1 in de garage. Maar ik ben nu nog zeer te vreden met mij Honda Pan European en BMW K1200LT. En dan met een taxi naar het hotel en de tassen overpakken naar 1 tas. En dat lukt nog maar net met alle motorkleding er in. Ingecheckt voor de KL0602 uitgevoerd door Delta Airlines gaan ik morgen naar huis en kijk ik terug naar een reis die ik nooit zal vergeten en naar een ervaring die niemand mij af neemt en naar een reis waar ik het nog vaak over zal hebben. Als ik in Nederland ben zal ik nog een slotblog maken en stop ik weer met bloggen tot de volgende grote reis.

dag 19 van Barstow naar Pasadena

Dag 19 van Barstow naar Pasadena (LA) Nog 55 mijl de gaan en dan ben ik in Santa Monica Beach aangekomen en zit Route66 voor mij er op. Dan heb ik mijn droom waargemaakt. En dat kan ik niet alleen hoor. Daar heb ik de steun van mijn vrouw Jacqueline en mijn kinderen Tessa en Sanne die mij hebben laten gaan en bijna dagelijks met mij gesproken hebben. Natuurlijk ben ik blij dat ik zondag weer bij mijn gezin ben. Maar ook mijn collega’s van DAF Voertuigbeproeving die nu mijn werk er voor 3 weken bij gedaan hebben. Mannen bedankt! Dan de route vandaag. Gestart in Barstow met als eerste stop het Route66 Museum aldaar. Een museum dat geheel op vrijwilligers draait en dat mag best gezegd worden want het ziet er geweldig uit de link naar hun site http://www.route66museum.org/. Daar zie je nog meer foto’s dan ik kan maken. Dan verder richting Pasadena (LA), ik dacht dat ik de woestijn gehad heb maar nee het gaat nog even verder. En ik was laat vertrokken dus het was heerlijk heet met 104 F. Gelukkig is mijn watervoorraad nog steeds 4 liter waarvan ik 1 liter had ingevroren om de zaak koud te houden. En die was nog steeds voldoende Meiny. Want mijn zus is bang dat ik te weinig water mee neem. Nee hoor. Als ik zou stranden met de motor kan ik het dag uit houden. De volgende stop is de flessen ranch. Ik dacht dat ik die gisteren zou zien maar hij zit na Barstow in de woestijn. Ook hier is Billy O’Connoly geweest en die heeft de excentrieke eigenaar wel gesproken. Ik niet en omdat er niemand was ben ik niet verder als de ingang gegaan. Maar wel foto’s gemaakt natuurlijk. Dus verder gereden en om half 2 met een omrit van 11 mijlen was ik in de Summit Inn. Een Route66 eetgelegenheid die nu aan de Interstate 40 ligt omdat deze op de Route66 is gelegd. Daar een heerlijke boerenomelet met Rosti gegeten. Tenminste zo zouden wij Nederlanders het noemen. En daar een souvenir voor mijn schoonmoeder gekocht. Een vingerhoedje die ze verzamelt van Route66. En dan komt de keuze. Rijdt je de Interstate zoals de Garmin het wil of de straat er naast zoals de TomTom Rider het wil. Ik heb naar de TomTom geluisterd en kwam naar 5 mijlen weer op de historisch Route66 uit en daar lag de oude route66 nog naast. De volgende stop is de allereerste Macdonalds. Er zit nu een MD museum in die het bezoeken waard is. Ook deze draait op vrijwilligers en 2 betaalde krachten door MD. Daarna zit in dezelfde voorstad het Wigwam hotel. Een kopie van het idee uit Holbrook natuurlijk. Maar beter in onderhoud dan die in Holbrook. Voor 78 dollar kun je daar overnachten. Maar omdat het te ver is van Santa Monica heb ik dat niet gedaan. Want morgen om 12.00 moet ik bij Eagle Rider zijn. En ik wil ook Santa Monica Beach zien. Kijken of ik het droog houd. En voor degene die mij echt kennen weten nu wat ik bedoel. En nu zit ik dus in Pasadena waar ik in de Colombo Inn weer een heerlijk T-Bone steak heb gegeten met asperges en frietjes. Om de mayo moet je hier wel vragen. Maar ze hadden ook live muziek en voor ons Hollanders belangrijk, 10% korting voor klanten van de Comfort Inn waar ik nu dus zit. Nu die heeft de ober weer als Tip gehad. Zo en dan ik gaan slapen en jullie weer aan het werk. De Metalectro medewerkers natuurlijk niet want morgen is de regionale stakingsdag in Eindhoven. Ben benieuwd of bij de FME men nu eindelijk wakker gaat worden. Succes collega’s!

Aangekomen in Barstow en lekker uitrusten naar 157 mijl door de woestijn rijden waarvan 30 mijl over een route66 die vol zat met gaten en bumps. Snelheid lag op dat stuk op zo'n 25 mijl. Veel treinen gezien want die spoorlijn loop parallel met de route66. En voor een collega van DAF veel trein foto's gemaakt. Je kunt zien dat ze echt lang zijn. Vandaag een trein gezien die zo zwaar was dat er 4 locs trokken en 2 duwen. En als ze zien dat je foto's maakt en zwaait dan toeteren ze ook nog naar je. Echt gaaf. Het einde van de Route loop parallel aan de I-40. En daar ga ik niet op rijden. Spoorwegovergangen hier zijn zelden met alle toeters en bellen zoals we ze in Nederland kennen. Deze had dat wel en voorzien van zonneenergie. Niet raar in een woestijn he. Ik was natuurlijk in Roy's cafe. Koffie drinken en een praatje maken. Toen die hoorde waar ik allemaal al geweest was vond hij mij een echte Die Hard, die de route inderdaad reed zoals het bedoelt was. Natuurlijk ook nog wat gekocht want daar leven deze zaakjes van. En toen gebeurde er iets bijzonders. Er kwam een filmploeg binnen van de Chinese TV die zelf een motorrijder had die de route reed. Van LA naar Chicago, dus verkeerd om. maar dat maakt niet uit. Na een praatje gemaakt te hebben wilden zij mijn interviewen voor de camera. En dat duurde ongeveer een kwartier, waarin ik mijn ervaringen heb verteld van de route en waarom ik de route66 reed. Maar ook mijn mening over Amerika. En natuurlijk heb ik hun gezegd dat ik mijn droom waarmaak en dat er teveel verloren gaat tussen vroeger toen ik klein was en later als ik oud ben. Een leuke ervaring vandaag. Zij reden ook met een BMW maar dan de 1200GS uitvoering. Met iets meer veerweg en die had ik later die dag ook nodig. Was het warm? Jazeker vanmorgen om 7.15 vertrokken uit Needles en het was toen al 29 graden. Ontbijtje gedaan bij de Mac want het motel had geen ontbijt. Maar dat mag je ook niet verwachten voor 30 dollar toch.In de loop van de dag liep de temperatuur flink op tot zo'n 45 graden. De weg was eigenlijk best goed berijdbaar tot Roy’s cafe. Daarna wilde de Garmin op de I-40 verder maar ik niet. En dat heb ik geweten. Tjonge zeg, dat was geen weg meer, maar een gatenkaas daarna. De vering van de BMW had het er moeilijk mee dus snelheid Het diepte punt van de dag was niet de slechte weg. Dat is eigenlijk nog fun en hoort erbij. Nee, dat was toch wel het bezoek aan de Ghost town in de woestijn. Deze lag overigens vlakbij een militaire basis met een voorraad depot waar je u tegen zegt aan voertuigen en andere zaken. Foto's maken ja op grote afstand, Papa wil nog naar huis he. Nu de ghost town had een kassa en voor die kassa stonden 4 touring bussen om de mensen daar af te leveren. Op foto's zie je de entree en de berg waar het stadje ligt. Nu dan hoef ik niet meer. Even gevraagd wat het kost, ja 8 dollar. Dus geen Ghost town voor mij. Ik ben niet voor massa toerisme Route66 aan het rijden. Nog 1 dag rijden en dan zijn we in Pasadena LA. En daar overnacht ik weer eens wat luxer. En vrijdag nog 54 mijl en dan om 12.00 nemen de BMW en ik afscheid van elkaar na zo'n 3500 mijl schat ik en 3 weken fun met elkaar. Zo en nu naar de Walmart want de kids hebben nog wensen aan Papa doorgeven en wat doen Papa’s die zijn kids en vrouw mist. Juist ja.

dag 17 van Kingman naar Needles door de woestijn.

De route was korter dan normaal vandaag. Na Oatman was de route66 afgesloten zodat ik naar Needles moest of Hw95. Maar goed dat je het nieuws van Route66 volgt. In de ochtend in Kingsman 2 museau bezocht. Je loopt in een uur of 2 door 200 jaar USA geschiedenis en dat is ook leuk om te doen.Je moet toch ook cultuur doen op je vakantie aan route 66. Aangekomen in Needles aan de rand van de woestijn van Arizona. Morgen naar Barslow zo'n 150 mijl door de woestijn. Heb hier 110F gezien overdag dus vroeg weg morgen. En ja water heb ik genoeg bij mij. Alle Sprite flessen van de Subway bewaart om daar water in mee te nemen. En dat had ik vandaag ook nodig want de woestijd is mooi maar erg warm is het er ook. De route was fantastich door de verlaten dorpjes en door de woestijn de bergen op en af. Heerlijk stuurwerk op de motor. Toen ik aankwam bij Cool Springs kwam er net een groep motorrijders aan. Dus ik zwaaien en zij foto's maken zonder te stoppen. Als laatst komt er een auto met aanhanger achteraan. Denk je Eagle Rider. Maar nee, USA reizen uit Nederland. Dus kom ik weer in veel fotoboeken terecht zonder dat ze weten dat het een landgenoot is die daar Route66 aan het rijden is. Zij kwamen uit richtig Oatman dus die gaan nu naar Vegas. Kwam nog een canadees tegen bij Cool Springs die ook Route66 aan het rijden was en daar net als ik als 2,5 week over deed. En een New Yorker die met een R1200GS onderweg was door de USA. Maar die reed veel Interstate en was nu op Route66 aan het rijden. Voor degene die het huis van Sante Claus willen kopen in de USA het staat te koop maar pas op voor de slangen. Dus weer een hoogtepunt aan de route66 dicht Het rijden door Oatman is een bijzondere ervaring. Want de ezels lopen gewoon los door de straat en gaan liggen waar ze willen. Maar ook dit dorpje was zeer op de touristen geent. Zo zeer dat een bezoek niet leuk is. Ik heb al genoeg giftshops gezien op de route zodat ik niet een straat vol hoef te zien. Needles is een gat waar je zo door bent. Het hotel is redelijk en heeft een zwembad en daar ga ik zo maar eens gebruik van maken want het is heter dan heet hier. Dan nog wat sfeer fotos uit de woestijn en is de blog ook weer gemaakt. En zoals je op de foto's kunt was de weg slecht maar dat mag de pret niet drukken.