dag 7 van Oklahoma City naar Shamrock Texas

Eigenlijk was het vandaag een saaie dag rijden. Het was ontzettend warm. Zo'n 38 graden. De weg was erg slecht en met weinig afwisseling in het gebeuren rondom de Route. Maar goed, toch weer ruim 210 mijl afgelegd. Geëindigd in een Best Western hotel met waar meer luxe dan de laatste week in de hotel die ik gezien heb.

Het laatste hotel was best OK op de sprinkhanen na die in de kamer kwamen. Diverse dood gemept maar echt gezellig is dat natuurlijk niet. Ook weer eens met het thuisfront kunnen face timen want die hebben ook weekend. En het horen van de stemmen doet je toch weer goed. natuurlijk mis ik mijn meiden en Jacqueline. Het liefste zo ik even verdwijnselen en verschijnselen of voor de trackies beam me up and beam down Scotty.

Dat de route. Het eerste wat leuk was kwam ik b ij toeval tegen. Ik zag het vliegtuig uit WOII langs de weg stand en ja, dan moet ik altijd even kijken. Bleek er een motorclub te gaan starten met een inzamelingsrit voor de kanker bestrijding. Ik mocht gelijk mee van hun ondanks dat ik geen Harley of ander lawaai machine rijdt. Maar erg gezellig met de mannen en dames van de club. Wel allemaal 40 plussers. Wel een bijzondere motor gezien ook een v-twin maar dan van het merk Victoria. Nooit van gehoord maar zag er heel modern uit.


Dat de route saai en eenzaam was kun je op de foto zien. Het was zo eenzaam dat de gieren op de weg mij aan het opwachten waren. En ik ben niet een dood.

Maar goed die waren er niet voor mij met zijn vieren maar voor het opruimen van een aangereden dood dier. Bang waren ze niet voor mij. Toch een tijdje staan kijken. Want in de verte zag ik als dat er iets aan de hand was en dan minder je de snelheid. En groot waren deze beesten ook nog.

En dan rijdt je voorbij aan Luciles gase station. Het levenswerk van een vrouw die bijna 50 jaar het station heeft gehad. En na had dood is het leeg. Toch jammer want zo wordt het en niet gebruikt maar ook niet onderhouden. En zo verdwijnen markante punten uit de route. Hoor ik iemand denken maar het leven gaat verder. Klopt, maar daar even niet meer.

En nu het hoogte punt van de dag. Het bezoek aan het Route66 museum in Clinton Oklahoma. Erg leuk gedaan. Op facebook staan al mijn foto's maar deze mogen hier niet ontbreken. Er was een erg goede opbouw in de volgorde van de ruimten. Van de aanleg tot de flower power en sluiting van Route 66. Erg mooi gedaan. Ook weer veel buitenlanders gezien. Van Duitsers met de auto tot Russen met een Honda Goldwing. Nu zijn dat niet mijn vrienden want gelijk was het luid door hun in het museum.

Dan de klapper van de week. Ik ben aangehouden door een Cop. En nee niet voor te hard rijden. Maar wat gebeurde er.

Ik was net met een klap door een gat gegaan in een dorpsstraat. En ik reed langzaam verder en vergat het stopbord. Komt er op 50 meter een politie auto aan. En ja hoor. Lampen aan en achter mij aan. Nu wist ik direct dat hij mij moest hebben dus na 25 meter stil staan.

Wachten tot die komt. Helm open, motor af en blijven zitten. Wil mij rijbewijs en verzekering zien. Afgestapt om mij voor te stellen maar hij mocht geen hand geven. Ok dan niet he. Rijbewijs gegeven. Toen de vraag waar komt u vandaan. Dacht dat er NL op stond maar goed hij kon er dus niet veel mee. Natuurlijk gezegd waar ik vandaan kom en wat ik doe. Dat hielp. Verzekering van Eagle Rider laten zien. OK niet meer doen he. Nee agent En toen maar gewoon een praatje gemaakt met de man. Of ik op de foto mocht met de politie auto. En dat mocht, blijkbaar vond hij het ook wel apart dat ik alleen Route 66 rijd. Hij had nog nooit iemand getroffen die zo blij was dat die aangehouden was.


Tot slot kwam in nog een vrachtwagen kerkhof tegen langs de route 66. Een bergingsbedrijf had en zeker een stuk of 50 staan. Allemaal met schade aangereden op de interstate 40 die hier langs loopt. Het lijkt wel of de Amerikanen niet repareren maar alleen maar direct vervangen. Maar goed daar leven wij dan weer van als DAF-ers. Morgen gaan we Texas in en daar gaan we iets heel bijzonders zien. Een voorproefje heb ik al gehad op de Rabbit Ranch en nee ik verklap niks. Tot morgen.