Route 66 van Chicago naar Los Angeles Santa Monica Beach

Zo het zit er op. Chicago – Santa Monica Beach of te wel Route66 gereden. De BMW ingeleverd bij Eagle Rider met 3550 mijlen erbij op te teller. Voor de rekenaars dit is 5713 km gereden in 20 dagen. Dit is dus 285 km per dag of te wel elke dag Groningen – Maastricht.

Voor mij een droom die tot realiteit kon komen. Het kost een paar centen en 3 weken vrije dagen. Maar dan heb je ook dat gedaan wat je altijd al wilde doen. En ja, this is it. Op de vraag wil je het nog een keer doen. Jazeker maar dan met Jacqueline en als het niet anders kan met een auto. Maar dan wel een Ford Focus. De reis zelf was fantastisch. Het geeft je veel tijd tot nadenken en het levert veel emoties op die je dan alleen en dan met je vrouw mag proberen op te lossen. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik emotioneel gedreven ben. En die emotie kwam er dan ook uit op het end point van route66. Dan gaan de tranen de vrij val in en staan de mensen even raar te kijken. Totdat ik iemand op de achtergrond hoor zeggen. He just finished Route 66.

Dan de route van vandaag. Ik ben wat later begonnen als 7 uur omdat het vannacht wat laat geworden is. Ik heb om 2.00 uur s’nachts de wens van mijn vrouw vervuld en kaartjes gekocht voor Michael Buble. In Nederland was het toen vrijdag 10.00 uur in de ochtend. De route was maar 55 mijl lang en bracht mij terug op de Walk of Fame in Hollywood. Waar ik in 2010 ook met mijn gezin stond. Heb hem gereden tot Madame Tussauds en toen weer omgedraaid nadat ik iemand gevonden had voor het maken van de foto.

En dan gaat het naar het centrum van LA want daar was het oorspronkelijke end point van Route66. Die hard zoals ik ben moet ik ook daar geweest zijn en ook daar op de foto komen. De rit daarna toe is maar 13 mijl door het drukke stadsverkeer wat vergelijkbaar is met Amsterdam. Ook het verkeerbeeld dus goed opletten wie mij wil dood rijden. En nee dat is ze niet gelukt. De Amerikanen in grote steden hebben dezelfde rijstijl als in grote steden van Nederland. Veel van baan wisselen en net iets harder als mag. Dus pas je aan hun aan en alles komt goed. Van het end point in de stad gaat het na het end point op Santa Monica boulevard bij de Tourist Office. En ook daar natuurlijk op de foto geweest. Dan naar Santa Monica Pier. Daar mag je met de motor een stukje op maar niet tot het end point. Dus dat stuk gelopen en toen daar op de foto geweest en de shop eigenaar gesproken die daar het end point heeft opgericht en zich sterk maakt voor het behoud van Route66. En natuurlijk heb ik het end point shirt gekocht. Zonder kan je niet naar huis gaan he. Helemaal doorgelopen tot het einde van de pier en daar een foto laten maken met de Atlantische Oceaan als achtergrond. En dan komt het punt van afscheid nemen. Van Route66 en van de BMW. Dus Eagle Rider bezocht en de motor ingeleverd. De door de Peterbilt dealer gemaakte steun er weer aflaten halen en de formulieren invullen en tekenen. Dan de bagage er af en naast de motor. Op de foto mist nog een rugzak maar je ziet dat ik veel mee kon nemen dankzij de kofferset en de grote reistas die met spanbanden op de buddy voor de duo zat en mijn ruggensteun was voor 3 weken. Toch heeft de boxer 1200 cc het goed gedaan. Mijn eindverbruik over de route was 52,1 mijl per gallon en een gemiddelde snelheid van 46,2 mijl per uur. Wie weet komt er in Helmond ooit zo 1 in de garage. Maar ik ben nu nog zeer te vreden met mij Honda Pan European en BMW K1200LT. En dan met een taxi naar het hotel en de tassen overpakken naar 1 tas. En dat lukt nog maar net met alle motorkleding er in. Ingecheckt voor de KL0602 uitgevoerd door Delta Airlines gaan ik morgen naar huis en kijk ik terug naar een reis die ik nooit zal vergeten en naar een ervaring die niemand mij af neemt en naar een reis waar ik het nog vaak over zal hebben. Als ik in Nederland ben zal ik nog een slotblog maken en stop ik weer met bloggen tot de volgende grote reis.