Vandaag zo’n 280 mijl gereden. Ben naar de Grant Canyon geweest. En ja, dat hoort niet tot Route66 maar het is te mooi als je er op 36 mijl afstand van bent om er niet heen te gaan. Het hotel El Ranco had helaas geen ontbijt. Maar dat maakt niet uit. Eerst maar eens die 36 mijl afleggen naar Tusayan want daar is een Macdonalds met een ontbijt voor mij. In tegenstelling tot het vertrek uit Phoenix waar het 29 graden wat om 8 uur was het hier om 8 uur nog geen 8 graden en dus koud. En dat bleef het eigenlijk ook wel tot zo’n 12.00.
Het rijden naar deze stad is een feest van herkenning. Immers in 2010 ben ik hier ook geweest met de kids en Jacqueline voor ons 25 jaar huwelijk hebben we ook de GC bezocht en er zelfs doorgevlogen met een helikopter. Dat was toen nog 150 dollar. Nu wilde men al 210 dollar voor deze vlucht hebben. Nu dat vind ik te veel en heb mijzelf daar geen toestemming voor gegeven.
Het park is voor motorrijders opvallend goedkoop. Namelijk maar 12 dollar en met de auto is het dubbel zo veel. Dat is een positieve discriminatie.
Eerst maar eens op de plekken geweest waar ik ook in 2010 met het gezin ben geweest. En dat is makkelijk te vinden. Vervolgens heb ik de gehele RIM afgereden en op elke Great View ben ik geweest. En elke keer is het toch weer anders. Een derde keer naar de Grant Canyon gaan zou voor mij echt geen straf zijn. Het blijft adembenemend mooi daar. Ook de terugweg via Flagstaff was een mooie route. Aan de route zijn diverse stopplaatsen met uitzichtpunten. Maar op de stopplaatsen zie je allemaal verkoop kraampjes staan van indianen met spullen die ze gemaakt hebben. Soms wel mooi maar veel prul. En ik krijg er geen veilig gevoel bij om daar te stoppen. Dus 1 gezien en de rest mooi voorbij gereden.
Op de terugweg via Flagstaff en Williams toch weet Williams ingereden. Had nog geen foto van mij bij het Route66 symbool en natuurlijk met de motor deze keer. Want mijn profielfoto op Facebook en tijdelijk ook op LinkedIn komt uit Williams. En nu was er een Amerikaans gezin aan het picknicken dus die hebben de foto gemaakt.
Wat wel grappig was is dat terwijl hij de foto maakte en 3 dames van zo’n midden 20 uit Tokio aan kwamen lopen. En die wilden ook op de foto. Dus ik denk die zal ik wel helpen. Maar nee dat was niet de bedoeling ze wilden met mij en de motor en het Route66 sign op de foto. Nu goed sta ik dadelijk in Japan op een fotoalbum. De meiden vonden het te gek dat ik dat wilde doen.
Daarna verder gereden naar Route66. Maar eerst even tanken want het zou laar worden voordat ik in het hotel zou zijn en op de route zijn niet veel gelegenheden om te tanken. Staat daar een groep van Eagle Rider te tanken. En ja hoor het zijn de vrienden die ik in Missouri ook al gezien heb. Die waren naar Las Vegas geweest.
Op de route kwam ik langs de - DeSoto's Salon, Ash Fork, Arizona. Met inderdaad een DeSoto op het dak. Nu dat wilde ik bekijken en kwam naar een uur daar weer weg. Lekker geklets over Europa versus de USA met het echtpaar dat daar vroeger een gift shop en een kapsalon hadden en daar alleen in de zomer woonden en werken. Hij was ex- militair in retirement en zij had een kapsalon in de buurt van Phoenix. Gewoon gezellig en ook die weten nu wat DAF trucks is.
Ik was onderweg ook nog een groep jonge Amerikaanse soldaten tegengekomen. Ik had net koffie gehaald en zijn kwamen aan lopen. Toen ze terug kwamen eens naar hun leeftijd gevraagd. Nu dat was net 19 en 20 en ze zaten nog op de Highschool terwijl ze ook in dienst zaten. Amerika heeft een vrijwilligers leger en naast de training als soldaat krijgen ze dus ook nog een opleiding voor niks als ze 8 jaar tekenen. Ik vind dat een geweldig systeem hoor. Ze keken eerst wel raar op van de vraag. Maar als je uitlegt waarom je zo nieuwsgierig bent dan komen de antwoorden echt wel.
De ontmoeting is Ash Fork doorgereden naar Seligman waar de oprichter van de Historic Roue66 woont. Helaas heb ik Angel Delgadillo niet gezien maar ik ben wel in zijn kapperszaak geweest en in de giftshop van zijn dochter. Voor de winkel stond een grote reisbus met jawel, Nederlanders. Dus die ook nog gesproken. Zij waren met een bus onderweg van New York en waren net in Las Vegas geweest en waren op doorreis. Opvallend veel 55 plusser die met vroegpensioen zijn. Dus daar blijven met VUT centen. Eigenlijk ben ik te kort in Seligman geweest om er rond te wandelen. Dus rijdt ik morgen even 32 mijl terug om dat beter te doen. Want ik wilde graag voor het donker in Peach Spring zijn in het hotel en het wordt hier al rond 7 uur in de avond donker. Zo dat waren weer de belevenissen van deze dag. Het is hier 23.00 uur dus Nederland gaat weer aan het werk.
Het rijden naar deze stad is een feest van herkenning. Immers in 2010 ben ik hier ook geweest met de kids en Jacqueline voor ons 25 jaar huwelijk hebben we ook de GC bezocht en er zelfs doorgevlogen met een helikopter. Dat was toen nog 150 dollar. Nu wilde men al 210 dollar voor deze vlucht hebben. Nu dat vind ik te veel en heb mijzelf daar geen toestemming voor gegeven.
Het park is voor motorrijders opvallend goedkoop. Namelijk maar 12 dollar en met de auto is het dubbel zo veel. Dat is een positieve discriminatie.
Eerst maar eens op de plekken geweest waar ik ook in 2010 met het gezin ben geweest. En dat is makkelijk te vinden. Vervolgens heb ik de gehele RIM afgereden en op elke Great View ben ik geweest. En elke keer is het toch weer anders. Een derde keer naar de Grant Canyon gaan zou voor mij echt geen straf zijn. Het blijft adembenemend mooi daar. Ook de terugweg via Flagstaff was een mooie route. Aan de route zijn diverse stopplaatsen met uitzichtpunten. Maar op de stopplaatsen zie je allemaal verkoop kraampjes staan van indianen met spullen die ze gemaakt hebben. Soms wel mooi maar veel prul. En ik krijg er geen veilig gevoel bij om daar te stoppen. Dus 1 gezien en de rest mooi voorbij gereden.
Op de terugweg via Flagstaff en Williams toch weet Williams ingereden. Had nog geen foto van mij bij het Route66 symbool en natuurlijk met de motor deze keer. Want mijn profielfoto op Facebook en tijdelijk ook op LinkedIn komt uit Williams. En nu was er een Amerikaans gezin aan het picknicken dus die hebben de foto gemaakt.
Wat wel grappig was is dat terwijl hij de foto maakte en 3 dames van zo’n midden 20 uit Tokio aan kwamen lopen. En die wilden ook op de foto. Dus ik denk die zal ik wel helpen. Maar nee dat was niet de bedoeling ze wilden met mij en de motor en het Route66 sign op de foto. Nu goed sta ik dadelijk in Japan op een fotoalbum. De meiden vonden het te gek dat ik dat wilde doen.
Daarna verder gereden naar Route66. Maar eerst even tanken want het zou laar worden voordat ik in het hotel zou zijn en op de route zijn niet veel gelegenheden om te tanken. Staat daar een groep van Eagle Rider te tanken. En ja hoor het zijn de vrienden die ik in Missouri ook al gezien heb. Die waren naar Las Vegas geweest.
Op de route kwam ik langs de - DeSoto's Salon, Ash Fork, Arizona. Met inderdaad een DeSoto op het dak. Nu dat wilde ik bekijken en kwam naar een uur daar weer weg. Lekker geklets over Europa versus de USA met het echtpaar dat daar vroeger een gift shop en een kapsalon hadden en daar alleen in de zomer woonden en werken. Hij was ex- militair in retirement en zij had een kapsalon in de buurt van Phoenix. Gewoon gezellig en ook die weten nu wat DAF trucks is.
Ik was onderweg ook nog een groep jonge Amerikaanse soldaten tegengekomen. Ik had net koffie gehaald en zijn kwamen aan lopen. Toen ze terug kwamen eens naar hun leeftijd gevraagd. Nu dat was net 19 en 20 en ze zaten nog op de Highschool terwijl ze ook in dienst zaten. Amerika heeft een vrijwilligers leger en naast de training als soldaat krijgen ze dus ook nog een opleiding voor niks als ze 8 jaar tekenen. Ik vind dat een geweldig systeem hoor. Ze keken eerst wel raar op van de vraag. Maar als je uitlegt waarom je zo nieuwsgierig bent dan komen de antwoorden echt wel.
De ontmoeting is Ash Fork doorgereden naar Seligman waar de oprichter van de Historic Roue66 woont. Helaas heb ik Angel Delgadillo niet gezien maar ik ben wel in zijn kapperszaak geweest en in de giftshop van zijn dochter. Voor de winkel stond een grote reisbus met jawel, Nederlanders. Dus die ook nog gesproken. Zij waren met een bus onderweg van New York en waren net in Las Vegas geweest en waren op doorreis. Opvallend veel 55 plusser die met vroegpensioen zijn. Dus daar blijven met VUT centen. Eigenlijk ben ik te kort in Seligman geweest om er rond te wandelen. Dus rijdt ik morgen even 32 mijl terug om dat beter te doen. Want ik wilde graag voor het donker in Peach Spring zijn in het hotel en het wordt hier al rond 7 uur in de avond donker. Zo dat waren weer de belevenissen van deze dag. Het is hier 23.00 uur dus Nederland gaat weer aan het werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten